ถึงแม้ตัวเองจะคิดว่ากีฬาเยาวชนแห่งชาติครั้งที่29 มหาสารคามเกมส์จะจัดได้ไม่ดีเท่าที่ควร แต่ก็รู้สึกใจหายที่มันกำลังจะจบลง ในฐานะของอดีตคนกีฬาคนหนึ่งยอมรับว่ารู้สึกดีที่เห็นนักกีฬาตัวน้อยๆมาอยู่รายรอบตัวเองทำให้คิดถึงวันเวลาเก่าๆที่ตัวเองเคยเดินสายไปพักยังที่ต่างๆร่วมกับคนอีกมากมายที่มีหัวใจดวงเดียวกัน นี้คือประสพการณ์ ความทรงจำที่มีคุณค่าอย่างหนึ่งที่ไม่ได้มีกันทุกคน แต่วันนี้เมื่อเราเลือกที่จะเดินออกมาจากมันเราก็ต้องทำใจยอมรับว่าความรู้สึกอย่างนั้นเราจะไม่มีทางได้สัมผัสมันอีก
ขอบคุณน้องๆนักกีฬาทุกคนที่นำกลิ่นอายอันมีค่ามาให้สัมผัสอีกมันทำให้ชีวิตคน คนหนึ่งกลับมามีความหวัง เสียดายที่ตัวเองไม่ได้ไปดูตั้งแต่วันแรกๆ มาเริ่มดูก็เกือบวันสุดท้ายแล้ว แต่อีกไม่กี่วันเราก็จะจากกันแล้ว ถ้ามีน้องๆที่มาเก็บตัว ณ มหาสารคามได้อ่านบทความนี้ พี่ขอฝากให้เก็บความทรงจำนี้ไว้ให้ดีที่สุดถึงแม้เราจะไม่ได้บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ แต่อย่างน้อยเราก็ได้มิตรภาพที่จริงใจจากการต่อสู้ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่เราได้พบใจดวงเดียวกันจากผู้คนอีกมากมาย
ผมขอจบบทความนี้ด้วยคำว่า "ถึงแม้ชีวิตต้องเดินต่อไป ถึงแม้ชีวิตจะก้าวไปถึงตรงไหน แต่กีฬาก็จะยังอยู่ในดวงใจดวงนี้ตลอดไป"
^_____________ฮัก นะ สารคาม(เกมส์)_______________^
www.mahasarakhamgames.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น